ฟัก ๒ หมายถึง ก. กกไข่ให้เป็นตัว, ทําให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว.
ก. ก่อให้เกิดให้เป็นขึ้นอย่างแพร่หลาย.
ก. ทะนุถนอม, ประคับประคอง, ฟูมฟัก ก็ว่า.
ว. อ่อน, นุ่ม.
ก. ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน; เชื่อ, ทําตามถ้อยคํา เช่นให้ฟังคําสั่งผู้บังคับบัญชา.
ว. พอจะยึดถือได้ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เหตุผลฟังไม่ขึ้น.
ก. เชื่อถือแต่ฝ่ายเดียวโดยไม่ฟังความอีกฝ่ายหนึ่ง.
ว. พอเชื่อถือได้ เช่น ที่พยานให้การมานั้นฟังได้, ไม่ขัดหู เช่นเพลงไพเราะพอฟังได้.